สองผัวเมีย… ปกติรักกันมาก แต่วันนี้… ทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นท้าหย่ากัน..!
ผัวจึงบอกกับเมียว่า…
เราทั้งสองหันหลังเดินจากกัน 100 ก้าว
ถ้าหันกลับมา..แสดงว่า เรายังรักกันอยู่
และจะรักกันเหมือนเดิม ลืมเรื่องทะเลาะกันวันนี้…
แต่ถ้าเดิน 100 ก้าว…ไม่หันกลับ
ก็จะถือว่า ‘เราจบกัน’…
เพราะหมดรักกันแล้ว และจะไม่หวนกลับมาอีก
แต่ถ้าเจอกันเราจะยังทักทายเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
เมียก็ตอบตกลง
ผัวก็หันหลังเดินไปช้าๆ จนถึงก้าวที่ 99
เขาหยุดตรึกตรอง ใจก็นึกถึงความดีของเมีย
ที่แต่ก่อนยามเขายังจนลำบากข้นแค้น
เมียก็ไม่เคยคิดทอดทิ้ง หรือจากเขาไป
.
อดทนอยู่เคียงข้างกัดฟันสู้มาด้วยกัน…
จนทุกวันนี้ มีฐานะที่ดี มีความสุขสบาย…
น้ำตาลูกผู้ชายพลันก็ไหลลงมาอาบแก้ม
เค้าจึงตัดสินใจหันหลังกลับ …พลันพบสิ่งที่คาดไม่ถึง…
.
– – – – – – – – – –
กลับเจอหน้าเมียอยู่ข้างหลัง เดินตามเคียงข้างไม่คิดทอดทิ้งเขา
เมียเห็นหน้าผัวมีรอยเปื้อนหยาดน้ำตาเป็นทาง
จึงบอกกับเขาว่า
“น้องเดินตามพี่ และคิดว่าถ้าพี่หันกลับมา…
น้องจะอยู่เคียงข้างพี่ตลอดไป”
เมื่อเห็นผัวกลับตัวกลับใจ…
เมียก็ดีใจมากจึงโยนก้อนอิฐที่ถืออยู่ในมือทิ้งลงข้างทาง
คิดอยู่ในใจ…
.
“ถ้ามึงเดินไปอีกก้าว..หัวกบาลมึงแยกแน่ๆ เห็นกูแก่ คิดจะทิ้งกูเหรอ”..
